میراث فرهنگی و معنوی، همان هایی که در بناهای تاریخی و سنت ها و آیین دیرینه بومی و ملی تجلی یافته اند، همه داشته های ما از پیشینیانی است که برای ایجاد و حفظ آنها، هر آنچه در توان داشتند، بکار بردند. این میراث گرانبها، نه فقط تاریخ، که هویت و شناسنامه فرهنگی مردم ماست. مردمی که در عصرهای مختلف در این سرزمین زیسته اند و از خود، آثار و آیینی به یادگار گذاشته اند.

توسعه، امری گریز ناپذیر در فرایند زندگی شهری و نیاز قطعی شهروندان برای ارتقاء سطح زندگی و دستیابی به رفاه اجتماعی است. نمی توان در گذشته ماند و نسبت به پدیده توسعه و عمران و رفاه، بی توجه بود، اما نکته اینجاست که توسعه ی بی گذشته، توسعه ای که با تخریب و نابودی مواریث فرهنگی یک شهر بدست می آید، نه تنها توسعه نیست که در گذار زمان، به امری ضد توسعه تبدیل شده و در این میان با نابود کردن شناسنامه تاریخی و هویت فرهنگی، سبب ساز وضعیتی خواهد شد که امروز به روشنی شاهد پیامدهای آن در احداث بخش های میانی و غربی خیابان شهید انصاری قزوین هستیم.